Trzydzieści kilka lat

Trzydzieści-kilka lat

Niczego nie dokonałam

Trzydzieści-kilka lat

Żadnych na przyszłość planów

Trzydzieści-kilka lat

Żadnych ideałów

Tylko Iggy Pop miałby szansę

Trzydzieści-kilka lat

I jedno pytanie

Myślisz, że jesteś lepszy?

Jesteśmy tacy sami! 

Tym nawiązaniem do kawałka Cool kids of death mogę rozpocząć przygodę z blogowaniem - idealnie obrazuje to gdzie obecnie jestem. 

A kim jestem? Cieniem - żyję jedną nogą z moją rodziną, a drugą nogą jestem w życiu które chciałam kiedyś prowadzić - gdzie bardziej bym pasowała, gdzie nie czułabym tak dojmującego nieszczęścia i nie miałabym tak wielu blizn. 

Traktuję tego bloga jako pamiętnik,jako forum, jako miejsce gdzie będę mogła pisać o tym o czym na codzień nie mam okazji porozmawiać. 

Może poczuję się przez to lepiej, może po czasie spojrzę z dystansem na ten cały bajzel? 

Trzydzieści-kilka lat, to trochę dużo będzie czytania. 

Do następnego, 

Satine.